Şaban Durmaz Şiirleri - Şair Şaban Durmaz

Zamanın sonuna gelindiğinde
Bu tüm savaş makinalarından fışkıran ruhları sayıp
Bir sigara içeceğim
Ağzımda kuru izmarit
Ve kan kokusuna uçan sineklerle
Dolanıp kenti

Bu akşamüstü erik dallarının altında
Bir kız doğdu gözlerinin mavi rahminden
Tuttum çektim çıkardım
Yumuşak kirpiklerinin arasından
Beyaz bir saten gibi masalsı bir kız tenini

Sen ki güzel
Galata Kulesi İstanbul'un
Teninde bir Ceneviz alımı
Okşadığım her yerin bir doğu ve batı savaşı
Neden savaşırız ki biz doğu ve batı?

Kişi başına düşen
Gayri Safi Milli Hasıla
Nedense bizim eve pek uğramazdı
Kravatlı Ekonomist konuşur
Ve beyaz atletli Fırıncı
Hamur ekmeği karafırına sürerken

Sabırlı bir elmas işçisi gibi
Okudum yıllarca
Göz kapaklarım akardı sayfalara
Zola'ya banyoda başlardım
Dickens'la kahvaltı eder
Rüyamda Tolstoy'la konuşurdum

Yaşamayı seviyorum
Ne her şeyi ne de hiç birşeyi değil
Güz gecesinden yaza
Aktıkça mevsimler bilinmezliğe
Sevgilim
Gülümsüyorum tüm evrene

Adımlarımı sayıyordu ölüm taburu
Geceyi yaran otomatik tüfekler
-Rus malı-
Başkasının ölümünü konuşuyorlardı
Yakaladıkları bir ruh
Kirli bir mülteci

Ruh yarasına dokunmak
Bazen keyif verir insana
Bir sigara içimi
Derin düşüncelere dalmışken
Bir enkazda yaşamak bile
Mutlu edebilir seni

Soluğum kesik bir rüzgar
Dağıttığında topuzunu

Güneşin vurduğu sıcak asfalt tenim
Dağıttığında topuzunu

Mesela ben Alien olmasaydım
Ve senin adın hep Öznur olsaydı
Otursaydık Halep Cafe'de bir öğleden sonra
Bir şeyler yeseydik diz dize
Ve öpseydim dudaklarındaki supangle izinden
Ve beni çağırmasalardı