Şaban ağa Şiiri - Batuhan Çukurçayır

Günler geçmek bilmez Ankara'da
Memleketim gurbet olmuşken şurada
Melum kızın yüzüne sövüp dursam da
Şu turist olmuş gönlüm hala onda

Metro geçiyor Kızılay'dan Eryaman'a
Ağlar iken şu güzelim Şaban ağa
Onca insan kızıp küserken tanrıya
O sığındı bir tek onu yaratan Allah'a

Kağıt karton toplar geçindirir evini
Kimse umursamaz kanser annesini
Ayda bir görmeye gelir yurda etfalini
Demetevler Hastane sor ona yerini

Yardım eli uzatmıyor Şaban'a akrabası
Meksur edilmişken onun kağıt arabası
Ev sahibi kirayı ister yok ki hiç parası
Bakkal borcunu ödeyememiş anası

Süslenip püslenip gitmişim Sıhiye'ye
Belki rastlaşırım diye malum kişiyle
Dertleşemedim ki Şaban ağa ile
Onun kederi ve bendi yarışırkene

Kastamonu'ya bir yolum düşse
Şaban ağa ile yüreklerimiz kesişse
Bir gün arayıp benden yardım istese
Mahpushane olur Düzce, gelmemi dilese

Dertlerinizin devası inanın Şaban ağada
Ben kavuşmuşum özüme, gerisi size feda
Metrolarda müzik yapmak yasak olsa da
Ahmet şifa dağıtıyor, söylüyor Elfida

Para pula değil çalı çırpıya razı olan
Şaban'dan hatıra Mührü şerifi saklayan
İnsan saymazlar der ağam kontörün olmadan
Sizden ötürü abreler saçılıyor Şaban ağadan