Sabahtı Soğuktu Şiiri - Yusuf Bozkaya

Sabahtı soğuktu,
Kahverengi gözleri donuktu.
Sanki bana bir şey soracaktı.
Hiç bakmadığı kadar,
Bakışları yanıktı.

Sabahtı soğuktu,
Sanki yüreği bir çocuktu.
Bana yüreğini açacaktı.
Kim bilir belki de
Sevdasını anlatacaktı.

Sabahtı soğuktu,
Belli ki hikâyesi kopuktu.
Dokunsam ağlayacak,
Dokunmasam fırlayacak,
Sussam konuşacak gibiydi.

Sabahtı soğuktu,
Hırkasının altında sanki çocuktu.
Söyleyecek çok şeyi olan,
Ama söylemeye gücü olmayan,
Güller bahçesinde soluktu.
Sabahtı soğuktu sanki üşüyen bir çocuktu.

28–01–2008

(Meleklerin Ezgisi Kitabından)