Sabahtan Şiiri - Duran Özaydın

Kan çanağı oldu görmez gözlerim,
Hayâlde vahşeti görür sabahtan.
Kesildi dermanım, tutmaz dizlerim,
Yine Şah yolunda yürür sabahtan.

Zalim Yezit kılıcını kaldırır,
Şah Hüseyn'in gül benzini soldurur.
Masum-u pakları dahi öldürür,
Kanlı baş önünde durur sabahtan.

Gökteki melekler hep yere indi,
Şahın etrafında semaha döndü.
Nice masumların hayatı söndü,
Fatma meleklerle görür sabahtan.

Hain yezit ciğerleri dağladı,
Hüseyn'e yas tutan kara bağladı.
Şahım için melekler de ağladı,
Gözün pınarları kurur sabahtan.

Turanî’yim akar gözümün yaşı,
Birlikte yoğurur toprağı, taşı.
Yezid'in elinde Hüseyn'in başı,
Benliğim yok olur, erir sabahtan.