Sabahsız Sabahlar… Şiiri - Enver Öksüz

Gün yeni doğuyor..
Senin işe gitme saatin…

Erkenden kalkıp dokunası ellerinle
Gözlerini ovuşturacaksın..
Hani bakarken yüreğimin titrediği.

Bir çırpıda kalkmayacaksın elbette
Olduğun yerde dört dönüp
Seni taciz ettiğini düşündüğün
Yatağınla boğuşacaksın.

Ardından klasik sabah telaşı..

İşyerindesin..
Çok soğuk ve uzun bir yolculuktan sonra
İşte sana sıcak bir mola
Ancak en fazla yarım saat..
Her an patronların gelebilir..

Beni aradığın saat işte bu.
Sıcak yatağımda bir telefon yalnızlığı..
Çalmasını beklerken kedimi hırpalayışım..
Ve işte o ses..

Birkaç saniye sessizlik..

Canım! ..
Hııııı
Nazlanışım…
Günaydın Aşkım! ..
Immmm
Huzurum..
her şeyim! ..
Benim bittiğim an…

Sende bittiğim an..
O andan itibaren
Hayır etmeyen bedenim..

Şimdilerde..
Her sabah aynı saatte
Her zamanki gibi yorgun..
Buğulu sesimle..
Sana olan özlemini
Bir umut yokluğunda..
Sürdürmekte bedenim…

Kaybolmaya yüz tutmuş yaşantımın
Kaygılarımın, Aymazlığımın
Sonsuz Yalnızlığımın
Yüreğimin…
Tek sahibesi…
Günaydın..
Umutlu yarınlar Kadınım…