Sabahsız Geceler Şiiri - Ugur Çömlekoglu

Kaybolurken dağların ardında güneş
Bir garip esinti başlar içimde
Esen rüzgar bir başkadır o an semtlerde
Bir başkadır sokaklar akşam vaktinde

Dağılırken gölgeler birer birer meydandan
Hücum eder gönlüme yalnızlık dört bir yandan
Sessizlik, kimsesizlik bir de kahır eklenir
Çullanır üzerime acımadan her biri
Koçmaktan, yorulmaktan usanırım an gelir
Bitmez olur geceler isyanla sergilenir

Savrulur saçlarımda bazen ılık bir meltem
Karanlık raks eder ay ışığında
Söner bir bir ışıklar evlerde, gökyüzünde
Bir yağmur boşanır ki ıslanır gölgelerde
Süzülür şakağımdan birer birer damlalar
Düşer de yüreğime ıslanır hayallerim
An gelir unuturum zindanımın yolunu
Tükenir dizlerimde dermanım aramaktan
Ne yağmur dinmek bilir ne yolum yolcusunu
Ne gönlüm usandım der unutur sancısını

Sabahı beklemekle koşar da hiç varamam
Ardında yorulurum “sabahsız gecelerin”
Çekilmez olur zaman sanki bin yıl yaşarım
Zindanda gün doğar mı bilir de haykıramam