Sabahları Şiiri - Kemal Yoksun

Her sabah uyanır uyanmaz
Bakarım penceremden
Gökyüzü bugün
Güneşli bir mavi mi
Yoksa boğuk bir gri mi
Bakarım ve hissederim sonra
Günün nasıl geçeceğini

Ve isterim ki daima
Karşı binaya vuran sapsarı güneş ışınlarını
Ve yanındaki masmavi derinliği göreyim
Duyayım küçük kuşların cıvıltısını
Kargaların o seslerini bile.

Alışılagelmiş bir şeydir bu
Ama anlamam
Nasıl olur da sever bazıları
Sabahları o kasvetli bulutları
Asfaltın ıslanmış siyahımsı rengini
Pencerenin su damlacıklı halini
Ve her yerde griye çalan renkleri
Kuş sesleri yerine duyulan
Rüzgar ve uğultuları

Oysa saçmadır
Çünkü bilirim
2 kilometre yukarıda ne sis
Ne karanlık vardır
Oradadır yine güneş
Sarı ve turuncu güzelliğini yayar
Bulutlar geçit vermez ama
Oradalar
Bilirim
Hissetmeye çalışırım böylesine hayallerle
Güneşi yine yanımda
Ve ancak böyle ısınır kalbim yine
Böyle sabahları tekrar doğarım dünyaya

Penceremden gördüğüm bu manzaradır
Beni dört duvar arasından
Sarı ve mavi sonsuzluğa götüren
Ve uzakları sevdiren.

İşte yine görüyorum o sarıyı
Ve maviyi
Başlıyorun taze bir güne
Gülümsüyorum.