Sabahlara dek aradım seni
yosun kokan sokaklarında
istanbul’un.
Hava soğuktu,
bulutlar kapatmıştı
ayın yüzünü.
Kaybettim yolumu
bu karanlıkta
tenha sessiz sokaklarda.
Yolumu aydınlatan
köşebaşı fenerlerinden
sordum seni.
Sonunda
yolum bir meyhaneye düştü,
dertlerini unutmaya çalışan kişilerin yanına.
Ama unutamadım.
Seni kadehlere soruyorum.
Yegane ümidim
onlarda şimdi.
Ve biteviye
sarılıyorum kadehlere
seni bulmak, sana varabilmek için.
Aralık 1967 Kumkapı İstanbul
Kayıt Tarihi : 22.11.2020 01:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!