Sabahlar Yeter ki Seninle Olsun

En yalnız sabahımda bile hep sen vardın,
Akşamlarım geceye giderken kızgın ve hoyrattım sana,
Gecelerimin kızgın, küskün, kiniyle sen vardın,
Ölüm güzel, yeniden başlamak kadar çekiciydi...

Yalnız, biçare, virane ve çökmüştüm hep,
Sen yoktun, gözlerimde, yüreğimde, ellerimde,
Yalnız yapayalnızdım, üşümelerimde, serkeşliğimde,
Sabah seninle olsundu, yüreğim ellerinde...

Kinlenmek neye yararki? bir kadeh daha içerim,
Gelmezsinki, gelsemde sen yanımda, yüreğinde yoksam,
Bakışların dalgın, uzaklardaysan eğer ne derim,
Anlatamamki yalnızlığımı, söylesem anlamazsınki...

Ruhumu çürümeye, yüreğimi durmaya bıraktım,
Saatin akrebide yelkovanıda dursun derim,
İçimden söylerim hüzünle, ters bakar ve geçerim.
Kaybettim seni, sen yoksun, ben yapayalnızım,

Özlemek ne kötü bir bilsen, özleyipte kavuşamamak,
Sımsıcak teninle uyanamamak, nefesinin isteğiyle,
Aralanan gözlerinde mutlu gülümseyen bakışlarınla,
SABAHLAR YETERKİ SENİNLE OLSUN derim...

Bayram KARAALİ
01.02.2002