Sabahlar Ağlıyor Şiiri - Arife Bolat

SABAHLAR AGLIYOR SENSİZ GECELRİME

Sabahlar ağlıyor sensiz gecelerime,
Rüzgârın hırçın okşayışı dağlıyor zavallı tenimi,
Şanssız bir aşkın meyvesi mıhlandı gözlerime
Unutur oldun seni asıl sevdiğimi,

Bir dilenci gibi aşkına avuç açtım
Ne aşkımı nede gönlünü vermedin gönlüme,
Ben sana hep yalvardım,
Sensiz gecelere uyudum sensiz gecelere uyandım,
Seni göçebe kuşlara sordum,
Keskin sokaklar da seni aradım,
Hiçbir sabahlar ki seni bulamadım.

Sabahlar ağlıyor sensiz gecelerime,
Ayrılığın ilk günü
Yokluğunun meyvesini aldım elime,
Bu aşk bu dilden hiç düşmezmiş,
Bu gönül senden başkasına yanmazmış,
Bu adam adını yere göğe sığdıramamış,

Sabahlar ağlıyor sensiz gecelerime,
Okyanuslar kurudu yanık gönlümde,
Gözlerim durmadan ağlıyor
Yokluğuna yüreğim dayanamıyor,
Sabahlar ağlıyor sensiz gecelerime,
Korkular saldın olmayan düşlerime,