Sabahın üçü Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Sabah’ın üçünde kalktım
Koştum kâğıt, kaleme
Önce gözlerini çizeyim
Sonra sana öyle
Bir şiir yazayım diye
Ama olmadı gözlerim
Kapanıyordu sensizliğine
Dışarıda kedilerin miyavlaması
Yüreğimdeki ve göz çapaklarımdaki
Seni akıtıyorlardı
Odama dolan rüzgârla birlikte
Yüzüme karışıyor saçların dokunuşları
Sabah ezanıyla bir, bir hatıralar dökülüyor
Gün doğumuyla öksüzce
Hasret kokulu çiçekler yayılırken etrafa
Sürgün, örtülü acılı kelimelerimle

Sana gelmek istedim
Ama sanki ayaklarım kırılmışçasına
Cansızdı
Saçlarının esintisindeki ecelimin mektubunu
Buldum okudum
Gözlerimin çapaklarımı kanatmasıyla haykırmak istedim
Bir şarkı içimden geldiğince
Ve
Duvarın üstüne konmuş bir kuş öter
Uzaklara yankılanıyor sevdanın çığlıkları
Çöp kamyonların korna sesleri
Okula koşturan çocukların kahkahaları
Karışıyor
Solmuş hayallerime
Sabah vakti gelsem kapına
Uykudan uyandırsam
Ellerini özlemlerimin aynadaki yansımasıyla tutsam
Öpsem, öpsem koklasam
Tüm gücümle desem seni seviyorum
Sonra yeşermeyen yarınlarıma kaşırsam
Bir sabah vakti kapına gelsem
Yazamadığım şiirimi yazsam okusam
Sarılsak gitsek uzun bir yolculuğa
İşte sevgilim buyum ben
Her Sabah’ın üçünde başlar
Yaşamım aynı şekilde biter
Vapurun düdükleriyle sensizliğe
El sallayarak biter