Sabahın Şarkısı Şiiri - Galip Karabatak

Saat altıyı vurdu, çaresiz
Birazdan güneş doğar yine
Ah be gülüm gördünmü
sen sessiz, ben sessiz
Bir kez daha sabahladım sensiz ve seninle...

Bilirmisin hiç,
Dinledinmi sabahları ötüşen kuşları
Hani toprağın o taze kokusunda
Ağacın buğulu dalına tünerler ya yanyana
Ve selamlarken güneşin altın sarısını
Sanki,
Her sabah söylenmesi zorunlu bir marş gibi
Söylerler hep bir ağızdan sabahın şarkısını...

Gülüyorum şimdi kendime
Nerden biliyorum bunları diye
Hatta
O şarkıyı dinledikten hemen sonra
Bir seyirci edasıyla alkışlarım bile onları
Aklıma geldi birden işte
Hani sezen o en duygulu şarkısını
En titrek sesiyle söyler ya ağlıyarak
“Sen ağlama dayanamam,
ağlama gözbebeğim sana kıyamam”
Sonra tüm salon ayakta alkışlar onu
Beni de öyle farzet işte
Aradaki fark orda bir tane
Burda onlarca minik serçe
Bense
Koskoca bir salon...

Dedim ya her sabah izlerim onları
Bir görsen, bilirim çocuk gibi sevinirsin
Belki bir yaş düşer, gözünün o ince yayına
İşte ben her sabah
Gözyaşlarımla seviniyorum onlara
“gözyaşı” benim, ve “sevinç” senin payına...

onlar tünerken ağaçta yanyana
gariptir ama
bana sarılman geliyor aklıma
bak güneş doğuyor yine
şimdi bir bir gelirler
kimbilir sevgilim kimbilir
belkide bu sabah yanlarında bana
senimi getirirler...