Sabahın Saat 8 İydi Daha,,

sabahın saat 8 iydi daha,,
sasondan geliyorduk yorgunca
osmaniye ilçesine gelince
uyandım uyuduğum ön koltukta,
kan revan içindeydi yüzüm gözüm,
insanlar doluşmuştu başucumuza,
bir otobüs kesmişti yolu
kızım annesinin yanı başında..
oğlum yanımda
yaklaştım yaralar içinde karıma
kanlar akıyordu başında,uzanmıştı
teslim olmuş gibi tanrıya
sırt üstü,,,,,,
uyansana be gülüm uyan,
söylesene be zalim ölüm.söyle kime küstü.
kızın oğlun yanında,
sevmiyorduk birbirimizi ama
beni yaşıyor sanma,
kalksana yuvamın baş direği,uyan
allah aşkına,
şükretmiştik mevlaya yaşıyorduk hepimiz
dönmedikmi şaşkına..

şiirim 2004 yılında ailece geçirdiğimiz kazaya hitafen yazılmıştır..