Bizi,
sabahın köründe,
tartışırken görmüşler.
İkimizin keçileri tepemizde;
hararetli,
haşin ve bedbahtmışız o sıra.
Ulan biz iyi dostuz aslında.
Nasıl baktılar ki öyle görebildiler bizi?
Ardından bayağı bir sessiz kalmışız.
Sadece pür dikkat, kenetlenmiş...
Sonra sen elini yüzüme getirip,
özür dilemişsin.
Ben ise mahzun bir edayla;
elini öpüvermişim.
Biz ne ara yaşadık bunları?
Bir türlü hatırıma getiremedim.
Kayıt Tarihi : 10.3.2021 21:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!