Sabahın Beşi Şiiri - Adem Arslan 3

Saat sabahın beşi,
Güneşe beş kala,
Terkedilişimin beşinci günü.
Yüreğimden ayrılan aklım,
Canımı hiçe sayan sabrım.
Nerede yok oldu değerlerim?,
Nerede hata yaptığımı söyleyin,
Nerede öldüğümü yüreğimin,
Yetmediği zaman nefesimin.

Kalabalıklar içinde ezilen yanlızlığım,
Gül kokusunda bahar sessizliğim,
Yaz gelmiş nedir bu bendeki kış yorgunluğu?
Nasılda burkulmuş seni severken yüreğim,
Ömrüm tükenmiş sana bakarken.
Canımı acıtır geçmişin izleri,
Kim görür ki gözümden düşen yaşları?
Binbir çaresizlikle çatılan kaşları,
Bağrıma bassam kim görür taşları?

Bir sigara yaksam sabaha doğru,
ilk ve son kez,
Dumanla üflesem dertlerimi rüzgara.
Bir bahar sabahı tenimi ferahlatan,
Yüreğim cayır cayır yanarken.
Düşmemek için yerçekimine inat gözyaşlarım,
Düğümlenmiş kelimeler gırtlağıma,
Konuşamamak ne zor kendimle,
Ya da anlatabilsem ağıtlara,
Ne zormuş yüreğimi yazamamak kağıtlara.