Sabahın Beşi... Şiiri - Birgül Polat1

Sabahın beşi, belanın ortasıdır bi aşık için.. oltasını atar geceye hasret ve avlar mültecilerini sevdanın.. yazık ki, hesabı kimseden sorulmicak bu sahipsiz gecenin ve bilinmek bile istenmicek belki de, yangını kim başlattı.. suçu kim üstüne aldı bu cinayetin... sabahın beşi, ölümün yanağıdır bir aşık için.. yaşamayı senden öğrenmiş, çalışkan bir sevda yetiştirmiş kendince.. lakin kusur, bir aşkın mayasına sinince hem de cephesi yok bir savaşın yoktan ölümleri içinde.. seçmiş toprağını..mukadderat... yüreğine en yakın, gözlerine en uzak yerde.. sabahın beşi, hayatın toplamıdır bir aşık için.. ve topladığı herşeyi seninle çarpacaktır sonunda bundan dolayıdır sana ait herşeye gözlerimin dalışı... uzaktan ve sessiz, ruhumun hiç varolmamış gibi yapışı.. sabahın beşi, neden var olduğunu bilmeyen zamandır bir aşık için.. kimi eskitecek kime bahşedecektir yeni başlangıçları aşkın öteki kapısında bir özgürlük yok bana öyle de firarım..böyle de mahkum.. başlangıçlara çoktaan gecikmiş.. çekmiş yakarışlarını senden.. sabahın beşi, hasılıdır kelamların bir aşık için.. giymeye başlar üzerine beşten sonrasını.. sabahın beşi, çıplaklığın sonudur.. ört tüm kusurlu yanlarımı olur mu.. sende kalsın tüm güzelliğim.. kusurlarım sende..serme beni ortalıklara.. hem aşk alabildiğine sessizdir sevgilim.. sabahın beşinden sonra..