Sabahım Şiiri - Caner Gümüş

Geceyi gölgen sanıp da
Derin uykulara dalan ben.
Rüzgârları nefesin bilip,
Hayalin ile savruluyorken,
Nasıl da özlem doluyum ellerine,
Ellerimde kızarmış gelincikler ile
Şiirler yazıyorum tan yerine.

Göz pınarlarında nergisler açan
Kirpiklerinde perilerin salıncak kurduğu
Yanaklarında dans ederken gamzeleri
Sabah güneşinin çehresine vurduğu
O yâri ki yıllarca ruhumda sakladım
Onsuz doğan her güneşte
Görmeyi yasakladım.

Öyle mi karanlık öyle mi zifiri
Uçtan uca koca ülke onsuz
Yağsa aşk mevsimin son taneleri
Çatlamış dudaklara sonsuz
Dikene gül verir bu rahmet anla,
Toprağa gonca diye düşmez mi nur
Ve adını anarak iner her damla
Nasıl bir aşk ile yağar yağmur.

Yokluğunun resmini çizdim yine
Her satıra her dizeye bir sen gizledim
Tebessüm ettim hep sevgine
Her sabah gülücüklerini izledim.
Semalardan gülümsüyor bana
Mavi gökyüzünü sarmış da yüzü
Gecesi kasvet, öyle bir gaybana
Nasıl da kucaklıyor gündüzü.