Sabahı Çağrıştırıyordu Kimliğin

Arkamdan itmeseydiler
Düşermiydim bu hale
Bakısların tüm gecelerimi birer birer
Tutuşturup kül etse bile.
Oysa ne güzel süpürmüştüm
Kekeme anılarımı koridorlarından
Şu nereye gittigi belirsiz trenin
Ama muzurluk mayasında var yaşamın
Dürtüyor
Zaten ne geliyorsa başımıza
Hep bu trene biletsiz bindiğimizden geliyor

Arkamdan itiverdiler
Tam da önüne düşüverdim
Kırağı düşmüş bir sabahı çağrıştırıyordu kimliğin
Yaramaz bir çocuk yuva yapmıştı bakışlarına
Gun boyu oynamiş yorulmamış
Gözlerinde bir cam kırıp kaçmışllığın ışıltısıyla
Sabahı çeğrıştırıyordu kimligin
Aykırı anlamlarla bezenmiş dudakların
Yağmura suç ortağı edilmiş gülüşünle
Aslında sen
Bir türlü tamamlamayı beceremediğim şiirimdin
Arkamdan itmeseydiler
Bilemeyecektim

Arkamdan itiverdiler
Tarifede yazmayan bir istasyona iniverdim
Zaten bozuktu trenin vagonları
Pirelerden yürüyordu koltukları
Üzülmedim
Tarifesiz bir istasyonda rastladım sana,
Sabahı çağrıştırıyordu kimliğin.
İtmeseydiler eğer
Bu istasyona günün bir baska doğduğunu,
Bir baska mavi oldugunu gökyüzünün
Ve gebe olduğunu her aksamin yeni bir sabaha
Öğrenemeyecektim…