Sabahçı Kahvesi Şiiri - Ahmet Turan Yalçın

Sabahçı Kahvesi

Sabahçı Kahvesi

Nasıl bir veda ettin bana,
Şimdi nasıl kabulleneyim sensizliği,
Alışmışken ruhunda yaşamaya,
Şimdi seni beklediğim sabahlar şahit,
Neyleyim ki sensiz doğacak günü,
Neyleyim gelecek baharı,
Ayrıldığımız o sokak şahit,
Bir kahve var orda şimdi,
Adını sabahçı kahvesi koydum,
Anlam vermek istemezken gidişine,
Her geceyi orda sabaha bağladım,
Uykusuzdu sensiz gecelerim,
Gündüzde ben karanlıktım,
Yine geldim sabahçı kahvesine,
Cama vuran yağmurun çiseleyişiyle,
Yine seni yazdım nefesimin buğusunda,
Kahvedekiler beni tanır oldular,
Seni bildikleri ise camdaki ismindi,
Gözyaşım süzülürken mendil veren olurdu,
Omzuma dokunup unut be unut diyende,
Yinede ben aldırış etmeden camdan bakardım,
Unut dedikleri sendin yani aslında bendim,
Unutamazdım, çünkü gördüğüm her yer sendin,
Kördüğümü ise gidişinle kalbime vurdun,
Ben yine geldim seni özlediğim Sabahçı kahvesine.

Yazan: Ahmet Turan YALÇIN

Ahmet Turan Yalçın
Kayıt Tarihi : 6.12.2013 23:49:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (1)

Ahmet Turan Yalçın