Seni düşünürüm İstanbul
Köprü altında iki çocuk,
Üşüyorlar,
Ateş yakmış, ısınıyorlar.
Seni düşünürüm İstanbul
Bak biri mendil açmış dileniyor,
Ağlıyor,
Ne bir dostu var, ne de arkasından ağlayanı.
Seni düşünürüm İstanbul
Elinde içki şişesiyle biri dolaşıyor,
Sarhoştur,
Mahvolan hayatına, dönüp bakmadan yürüyor.
Seni düşünürüm İstanbul
Bak insanlar koşuşturuyorlar,
Kaldırımlarda,
Ekmek kavgası için mücadele ediyorlar.
Seni düşünürüm İstanbul
Biri var orada, kıyıda,
Umutsuzdur,
Kim bilir belki de ölüme gidiyordur.
Seni düşünürüm İstanbul
Yalnızsın, sahibin yok,
Sabahtır,
Ve sen İstanbul, uyanıyorsundur.
1990
Musa KarademirKayıt Tarihi : 18.8.2013 12:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!