Sabaha karşı Şiiri - Doğan Ülkekul

'Bağlayamaz bir kuvvet bu kasırga milleti
Tarihlere sorun ki bize ölmez Türk derler'

Karanlık gökleri keder gölgeledi bir akşam
Çıplak ayaklar taşları kucakladı
Bir donanma demirledi bir sahile
Bir acı tadı.

Hıçkırık döküldü bulutlarımızdan
Damla damla intikam alevleri
Bir cami yıkıldı mihrabında kaderin tozlarıyla
Giden dönmedi geri.

Gökyüzü kararıyordu gitgide
Kar yağıyordu tozlu yollarına cephenin
Karadeniz taş basıyordu bağrına
Sessiz, sakin.

Cepheler kara haber kusuyordu
Kağnılar dilsizleşiyordu dingili kırık
Bir ses karışıyordu nal seslerine süvarilerin
Kısık kısık.

Kar yağıyordu sonsuzluğuna ölümün
Tipi bastırıyordu bir nöbet gibi
Ankara yolları kardan görünmüyordu
Hey gidi...

Hainler fışkırıyordu şeytanın kucağından
Sırtına süngüler saplanıyordu şehitlerin
Bir küçük çocuk yarasına merhem yapıyordu gözyaşlarını
Bir genç annenin.

Bir an dile geldi yürekler
Haykırıldı tarihe goğru içten
Bir alna güneşler karıştı altın ışıklı
Selanikten.

Bulutlar diz çöktü bu güneşe doğru
Yıldırımlır müjdeledi mesut haberi
Bir sıcak rüzgar esti bu ümidin ardından
O gündenberi.

Karlar erimeye başladı utancından
Seller başladı Anadolu yollarına
Bir altın saçın alnından güneşler doğdu ebedi
Keder yıllarına.

Bir gemi kalktı bir limandan bacası duman
Pusulası hakka doğru dönmüştü
Bir mayıs sabahı böylece
Yollara düştü.

Kurtuluş müjdesi verildi telsiz takırtılarında
Bir ışık parladı gözlerde katar katar
Cepheye şarkı sesleriyle koşmaya başladı
Kağnılar.

Gıcır da gıcır gıcır da gıcır gıcır
Dikmen yollarını şenlendirdi kağnı sesleri
Seğmenler ellerini öptüler “Rıza oğlu Mustafa”nın
Nur olsun elleri.

Bir güneş böyle saçtı ışıklarını
Anadolu yollarında horozlar öttü
Gün ağardı Dikmen dağlarından
Anadolu'yu örttü.

Yirmi yedi Aralık böyle yazıldı tarihe
Yirmi yedi Aralık böyle nur oldu içte
Kurtuluş yolları başladı açılmaya
Böylece