Sabaha Karşı Şiiri - Zeynep Akgün

Dün sabaha karşı olan oldu
Silahlar çekildi düşmanlar vuruldu
İçimizdeki hainler bir bir kovuldu
Dün sabaha karşı ben öldüm oyun bitti

Çelişen duygular kimlik karmaşaları
Kim olduğunu bilmediğin birini nasıl bu kadar sevebilirdi insan
Sevdi işte
Dün sabaha karşı olan oldu
Bir vardı yok oldu

Bir kez geçti sokağımdan
Kokusu hala burnumda
Saçları rüzgara emanet rüzgar da benim
Dün sabaha karşı olan oldu
Yürüdün gittin ben seni seyrettim

Adımları öyle şuh öyle güzel
Yol olası gelir insanın
Dün sabaha karşı olan oldu
Senin yolların benim ibadetim oldu

Gözleri kısık sesi buğulu
Ah o konuşurken arkadan gelen müzik
Susturun hepsini bir onu dinlemeliyim
Sesi bir çatallaştı mı
Hepsini sizden bilirim

Dün sabaha karşı olan oldu
O yanımda uyudu
Ben onun hayaliyle.