Sabaha Karşı Şiiri - Salih Saka

sabaha karşı
çiçeklerle süslü balkonumuzda
bir sünger yastık üstünde
yan yana otururken
üstümüzde eski bir battaniye
kelimeler susmuşken
gün ne gece ne aydınken
şarabımız ve zeytinimiz bitmiş
ifade edemezken kendimi
gözlerimiz buluşmalı
sevişmeliyiz üşümemize rağmen

rüzgar esiyordu
titriyordum
yedinci kattan kendimi atıyordum
sonra ikinci katta tutuyordum
durduruyordum bu intiharı
balkonda yapayalnızdım
soğuktu
kapı çarpıp duruyordu
bir tek senin gelmeni bekledim
ve kaçıyordum senden
bir korkak gibi

kimseler yoktu
dizlerimi olabildiğince topluyordum
demir parmaklıklara adını sayıklıyordum
sana anlatırlar diye
üstü kapalı bahsediyordum senden
beni fark et istiyordum
ama dudak dudağayken
ama bir kavganın ortasında
ama yarım kalmış bir şarkıyı tamamlarken