Sabaha kalmadan Şiiri - Ecma Kutlu

hiçbir şeyi olmayanın her şeyi olmanın verdiği sorumluluğun ağırlığı ile cebelleştiğim akşamlardan biri,
ne yükümü alır
ne de beni onsuz bırakır.
çölde yağmur,
bizde aşk.
aradaki kilometreler acımasız,
ve saat sürekli durmuş,
senin ellerimi ilk kez tuttuğun o merdivende.
saat on buçuk olmuş,
o ilginç üstgeçitte.

sensiz olmazmış,
senle zaten hiç olmamış.
öyle bir uzağız ki bebeğim
anneyle bebeği kadar yakın olsak da ruhumuz,
ellerimiz uzak kalınca sadece birer meczubuz.

gelinciğim diye seviyorsun beni
içimde bi his var dünden beri
olamayacağım sanki gelinciğin
ya da hiç olamadım ki senin.

zihmin karışmış bir gazetenin sayfaları gibi,
bizim kader sadece üçüncü sayfaları gösteriyor.
işin garibi,
seni bu kul güneşten yıldıza uzanıncaya dek seviyor.