Sabaha Gecikenlerin Ezgisi

Geciktin sabaha
Geceye sarılmışsın sıkıca
İyiden iyiye alıştın gecikmelere
Seni bekleyen bir ormanda ağaçlar küstü önce
Sonra patika yollar
Sonbaharın özlemini anımsatan bekleyiş küstü
Balıkçı barınağı
Seyir kulesinden uzaklara bakan bir çift göz
Su kemeri boylu boyunca
Sarıtepe aşıkların dilinden sustu
Bir tiyatro sahnesiydi hayat suyun kenarında
Dalgalar vurmadı kıyıya yokluğunda
Kayıkçı uyuyakaldı bir başka yerde
Seninle birlikte söz veren herşey gecikti sabaha
Sen her geç kaldığında
Gelmediğinde sabah güzelliğinde
Soğuk vuruyor inceden yüzüme
Soğuktan üşümek bir şey değil de
Yalnız yürümek üşütüyor insanı ince ince
Hani buzu ısıtsan çeviremezsin suya
Yüreğinde sevgi üşümüşse
Gecikenler
Bir ömürlük iz bırakır üzerinde
Gelmeyenler
Kalır akılda
Gelenlere haksızlık yapılmıştır yüzyıllarca
Yalnız yürümek de var artık hayatın üzerinde
Uzun yollarda
Bir başına
Ellerin sallanır boşlukta
Bazen de durduğun yerde olduğu kadarıyla
Düşlerinde
Çok fazla gecikmeden

Bülent Öntaş
İstanbul - 31.10.2021