Sabaha ermez Şiiri - İsmail Koca

Gülü solmuş bahçemde
Ötmez oldu bülbülüm
Sensiz yaşamak
Tuzsuz yemek gibi
Rüzgarın ters eser
Titrerim ayazında
Kara bulutlar ardında
Güneşin sıcaklığı vurmaz sineme

Arşına varmak isterim
Yolumu keser şimşekler
Havada garip bir pus
Kokmaz gülümün kokusu
En uzun gecelerde ışığım yok
Kayboldum yüreğimin karanlığında

Hayatın renkleri mi
Yoksa yanan yüreğim mi solan
Kırmızıya hasretçesine
Karanfile özenen
Ateşte kavrulan
Bedenim değil ruhumdu

Beyaz gül gibi güzel
Yakamoz gibi parlak
Tenin gibi sıcak
Yayılır bir rüzgar gibi asumanda
Okşarcasına yüreğimi

Gönlüne eren
Elinden tutan
Gözlerine bakan
Saçını okşayan
Ben olmadıktan sonra çiçeğim
Yaşasam ne olur

Kanımda dolaşan sevdan
Çekilir aşk damarlarım da
Durdurulmaz
Firari gönül mahkumu gibi

Ruhum cehenneminde yanar
Sevda suyuna hasret
Sabret gönlüm sabret
Bir gün yandığın zalim
Aşkını anlar
İş işten geçer
Makbere gelir
Çiçeği elde
Sabaha ermez karanlığa esir yüreğim