Sabaha Çeyrek Kala Şiiri - Havva Kaya

Sabahın seherinde, bakıp da gözlerine,
Bir gün daha seninle, kalayım diyemedim.
Bürünmedim sarılıp, ağlama pozlarına,
Uyanırsın diyerek, ben sana kıyamadım.

Yatağının yanında, bir tane koltuk vardı,
Oturdum üzerine, yüreğim yanan hardı,
Seyrettim gözlerini, sabaha çeyrek vardı,
Son bir defa can parçam, bakmaya doyamadım.

Tamda işte o anda, içimden bir şey koptu,
Ne oldu bilmiyorum, ama bil nefis yaptı,
Gönlüm sarıl bırakma, diyordu gurur saptı,
Gururuma uydum da, gönlüme uyamadım.

Aylardan bir ağustos, gün desen kara bir gün!
Yüreğim kelepçeli, bedenim ise sürgün!
Yolcu yolunda gerek; lakin hancıya kırgın!
İşte o günden sonra, sesini duyamadım.

Hatırlamak istemem, evden son çıkışımı,
Geriye doğru dönüp, son bir kez bakışımı!
Ağlayarak yasladım, sol yanına başımı,
Sen benden caydın ama ben senden cayamadım.

Bir veda sahnesiydi, otogarda izlenen!
Acının kendisiydi, yüreğimde közlenen!
Kansermiş aşkın meğer; sol yanımda gizlenen!
Veba olsa yerine, başka aşk koyamadım.

İSTANBUL