Sabaha Beş Var Şiiri - Ecir Demirkıran

SABAHA BEŞ VAR

Yağmuru bulutlara, seni geceye sardım
Deniz damlacıkları yakamoz olur uzar
Sabaha beş var aşkım, serin güzel bahardan
Titriyordun elimde, seni sarana kadar 

Bakışın vurgun olur sancısı gül yanaklım
Kara bir azap gibi yüklendi duygularım
Kızılca kıyameti üflerken nerde aklın
Seni sevmenin sonu, depreşti kurgularım

Yıldızları saklama karanlıktan korkmazlar
Buz dağından erimez salkım koparan güruh
Güneşin suya aksi, yansıtır yakamozlar
Şavkın âleme yansır mehtap sızana kadar

Söndürür ziyamızı sen de ben yanım kalır
Rahmet okur melekler durur selama kadar
Nehirler taşıyordu kaygan zeminde rüzgâr
Ölüyorken kabrimde günah defteri sorar

Gönlümü yerinden al, kırma dökecek kadar
Bana bu eziyetin mahşere taşır bizi
meskendir beden sana, vurur beynimi yorar
Azrail’dir ruhumu benden alana kadar

Bir servi revan gördüm kapında kul olmuşum
Her kaldırım hatıra bırakır gönülde iz
Hükmümün geçmediği, bir diyara konmuşum
Isıtıyor içimi, sıcak nefesinde iz

Beynimin dip yerinde saplantı duruşları
Korkusuz zamanlarda vurur zihnimi yorar
Kalbimi delen yârin o bakış vuruşları
Ona olan hislerim fettanca hesap sorar