Sabah Yoklaması Şiiri - Abdulkadir Kara

Beni bu saatte uyandıran derdin,

Yılışıklığına tahammül edemiyorum

Canım yanmıyor, canım kor

Bu haldeyken kafam bile çalışmıyor.

Nasıl doğru cümleler kurabilirim,

Aklım eğri çizgiler üzerinde yürüyorken

Ve yüreğim bulanıyorken

Sabah saatin 5'inde kalktım,

Bugün pazar.

Üstümdeki yorgan kumdan bir kütle,

Bu bir mezar.

Kafamın içi senli düşünceler okulu,

Elim yazar.

Aklım korktuğunda okulu asar.

Bugün kendimi yatıştırmaya çalıştığım bilmem kaçıncı pazar

Neyin intikamıydı ki bu?

Neyin hırsıydı içindeki?

Seni tanımlamak için kelimelere ihtiyaç duymuyorum

Kelimeler bile tanıyor artık seni nasıl olsa

Yüzüme patlayan o öfken olsam

Beni yerle yersiz dışa vursan

Böyle de senden taşıyorum öyle de...

Geçmiş tüm acımasızlığıyla bugünde.

Boğazımda eliyle, tek isteği önünde eğilmem

Nefesimi kessen de hoşuma gidiyor sık sık ona değinmen

Ben tanıyorum beni, kendimi ateşe atarım da önünde eğilmem

Dışarıya baktım;

Zırıl zırıl ağlamasını isterdim gökyüzünün oysa güneş açmış

Bana benden başka bir şeyin eşlik etmesini isterdim,

Bana benden daha iyi uyum sağlayabilecek

Şarkı tekrar edip duruyor "Ağustos sırılsıklam..."

Elini çekmesiyle derin bir soluk aldım.

Hesaplaşma bitti.

Sanma ki daha iyi durumdayım

Kendime yardım etmek zorundaydım.

Durma gönlüm dizelerce bağır

Bağır şiirlere karışsın.

Açılırsın

Duymasını istediklerin sana sağır, sen onlara sağır

Bağır alışırsın.