Sabah Yıldızı Şiiri - İrem Akalın

Kadın ayrılıkların Kuytu gecesinde gezerken
Adam koparmaya çalışıyordu cebinden vedaları
Kadının ellerinde üç beş karanfil
Adamın ellerinde mübrem yılların nâsırı
Aslında başı boş pençeli cümlelerin arkasına
İki yabancı girdi ardı sıra
Birbirlerini tanımaksızın
Kör misali dolaştı durdu kadın
Adam ise yılların hatasını biriktirmiş kirpiklerin ucunda
Geceye benzer gözleri saçlarında yıldızlar kol gezerken
Kadın arayıp durdu Yıldız tozlarını
Kadın heybetli, kadın meyus, kadın mübrem..
Öyle elemli, kayboldu geceden.
Adam aradığı imkansızlığa doğru yol alırken
Bir anda sustu alacasını yitirmiş ufuklar
Bir anda söndü tüm ışıklar
Adam şimdi anlamıştı
Aradığı şey tam karşısındayken, yitirmenin acısını
Buna hangi kelime yeterdi
Aldı eline bir sigara çıktı mazide ki caddeye
Adam bu kez koparmadı cebinden vedaları
Kadın çoktan kuytu gecelerden çıkmış;
Mutluluk ararken
Bir kez olsun umutsuz olmadı
Adam ayrılıkların kadınını
Kadın vedaların adamını aradı durdu
Bir gün elbet o sabah yıldızı doğacaktı
-İremAkalın