Sabah Yedi Şiiri - Miray Seyyar

parmaklarımda karadut lekesisin
durgun denizlerime yağmur
her seste seni buluyorum
sesini bulamıyorum
beni unut
her gece ve her sabah beni hatırla
benim yaptığım gibi
kahkahalarımın içine sakladığım gözlerin bir lerze-i rezan
hislerim yalnızca methiye değil
serzeniştir
sonu hüzünlü biten dumanlı bir roman
çölümdeki vahaya küçük bir balık
hicranda vahşi bir şey var
seni bulamamanın da mayhoş bir tadı
seni saklayacağım havadaki harflerde
soluk resminde
delice bir şey bu
özlemenin yakıcılığını sende hissettim
rüyalarımı gerçek sanarken
bana gün aymasa da
günaydın sevgilim