Sabah ve Zaman Şiiri - Bünyamin Gerger

Gecenin gündüze bağlandığı yer,
Tutuşur, kor gibi , yangına döner;
Ne zaman, nerde durur, nerde söner?
Çözülmez haşre kadar bilmeceler.

Hayalin cümlesi aşktan söz eder,
Aşık olmazsa gönül kışa benzer;
Umudun harmanıdır, sürmeliler,
Bu zaman saydığımız boş geceler.

Zamanın sırtına binmiş gideriz,
Yaşamın sırrına varsak severiz;
Doludizgin dönüşünden habersiz,
Uçarız kartala benzer kanatsız.

Kime kalmış bu serencam diyerek,
Kopacak ilk kıyamet, dinmeyecek;
Dönecek dünya, sabahlar dönecek,
Baharın dalları hep süslenecek.

Yeni günler doğup dinlendirecek,
Açılan gülleri bin renk ederek,
Ne durursun diye bir ses, gülerek,
İçimizden bizi imrendirecek.