Sabah ve Soğuk Şiiri - Hürdoğan Aydoğdu

Tilkiler çıkmamıştı inlerinden
Dereceler soguktan patlamıştı
Çünkü donmuştu cıva
Sokak lambaları sönmemişti hala
Geceyle gündüzün buluştuğu noktadaydım
Yola çıktığımda
Kırağı yağıyordu
Uçuşuyordu,güneşte parlamak üzere
Bembeyazdı her yer ve sen uyuyordun
Sıcak yatağında mutlu,
benden habersiz ve bana rağmen

Rüzgar estikçe tozacak, uçacak her şey
Üç ana rengin bileşimlerini yansıtarak
Ve ben yürüyeceğim,on adım ötesini görmeden
Yolların taşlarını, çukurlarını
Ezberlemiş ayaklarım
Takılıp düşüyor düşüyordum
Kanıyordum
Sen geride
Ben yokmuşum, soğuk yokmuş
Seni ısıtan sevgim değilmiş gibi uyuyordun.