Sabahın serinliği vuruyor yüzüme
Ayılıyorum.
Çiğ düşmüş yapraklara,
Güneş bulutları zorluyor
Ulaştırmak için ışığını dünyaya.
Ben dalmışken sabahın sisine
Seni düşünüyorum.
Bir sis yoğunluğunda sarılışını,
Seni hissediyorum.
Bilmem kaçıncı uykudasın tatlı sevgilim
Güneşe vermişim busemi
İlk ben öpeceğim biliyorsun dudaklardan
Kalkınca güneşi ,
Güneşte beni göreceksin.
Ben güneşe verdim busemi
Güneş bende ben güneşte
Güneş sende ben sendeyim
Bir sis yoğunluğunda seveceğim seni.
Her bir zerremi ruhunda hissedeceksin
Uyanacaksın benimle
Ve her şey yeniden başlayacak.
Umut ve coşkuyla,
Sen güleceksin.
Hamit Karadağ - Bursa - 26.10.2000
Hamit KaradağKayıt Tarihi : 28.10.2000 03:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hamit Karadağ](https://www.antoloji.com/i/siir/2000/10/28/sabah-ve-sen.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!