Sabah ve Akşam Şiiri - Cafer Yılmaz

(Sabah)

Ben seni sabahlara kadar bekledim
o sahil kahvesinde.
saymadım saatleri,
içtiğim sigarayı, çayı...
martıları seyrettim
dalgalarla söyleştim.
sen,
yine gelmedin...
soğuk bir İstanbul sabahı
iskeleye vapur yanaştı.
acemi bir telaşla seni bekledim.
insanları seyrettim
arasından sen çıkagelirsin diye.
o sğukta tir tir titrerken
içtiğim çayın sıcaklığını değil
senin sıcaklığını istedim o gün.
o soğuk sabah,
iskelede...
ben seni bekledim...
sen,
-yine-
gelmedin...

(Akşam)

güneş battı.
bir hüzzam karanlık örttü
bu şehrin üstünü.
güneşe el salladım
'sabaha görüşürüz.! ' diyerek.
bu şehrin akşamları,
karartır içimi, koparır gürültüler beynimde.
ve ben içerim her akşamında bu şehrin.
arkadaşlar, ' çok içiyorsun ' dese de
ben yine içerim...
sen yine gelmezsin nasılsa sabah
ben yine içerim akşamında..
keşke o vapur, akşamları yanaşsa iskeleye
ve ben içmiş olsam, hafiften hafiften...
seni görsem,
ayık kafamla söyleyemediğim her şeyi
fısıldasam kulağına hafiften hafiften...