Sabah Uykum Şiiri - Mehmet Şirin Yün

Adam uyanmayida sever, soğuk bir kış sabahı,
Hatta soğuk suyla duş almayı da,
Şayet kendinden önce kullanılmış bir bornoz duruyorsa banyoda.
Soyunan bedenlere inat, çırılçıplak ruhuyla bekliyorsa bir kadın salonda,
Adam solunuda bırakır evden çıkarken, hatta soluğunu da.
Ve kadın bilir ki kapının eşiğinde ugurladigi adam,
Sokakta yalnız'ca nefes alan bir cesettir sadece.
"Gulumseyisi sabah kahvaltisina tekabül eden kadın", der adam,
"Bakışın doygunluktur hayata" der kadın.
Tüm sesler çekilir bir anda.
                                Gün başlar..

                                     Gunaydin