Sabah Teninde Uyandı Şiiri - Vedat Koparan

Hazanda sararan yaprak misali
Kırık dökük bir şeyler vardı
Geçmişin izlerinde
Hep bir yoksun hep bir boşluk
Üstüne kondukça yaşandıkça
Yokuş yukarı idi adeta ağır gelen
Sürünürdü öylesine sensizliklerde
Gece karası içinde maviler

Bir gece alaca karanlık kuşağında
Tüm pusların arasından
Karanlığı yırtarcasına
Sapsarı bir ışık belirdi
Kapattığın pencerenin perdesinden
Süzülüverdi girdi hiç sormadan içeriye
Soluk gece aydınlanıverdi
Gecenin derisi yüzülmüştü
Yalındı her şey kendi gerçekliğinde
Nefesler tamda tutulmuşken
Karıştı birbirine sesler
Gözler gözlere, eller ellere değince
Al yalımı kıpkızıl kesildi gece
alev, alevdi yandı tenler
Dudaklar birleşince kesiliverdi nefesler
Uyandığında odanda hoş bir koku vardı
Dansında idi hala fesleğen
Ürperdin arandın gecenin öpüşlerinde
Yeni güne merhaba demek üzere
Çoktan muştulanmıştı sabah teninde..

Vedat.K 22.08.2003 (2000 lere düşen iz düşümü zamansız mekansız hoyrat duygu kaçaklarından.)