Sabahın Laneti...
Uzaktı bizi birbirimizden ayıran yollar.uzuyordu hasretinin her vuruşunda kalbimde...aslında biz dik yine uzakları yakın eden, kelimeleri düşüren dlimizden.nereye düşürdün, düşürdüm bir bulabilsem...
Şimdi yoksul hüzünler yerine, kalbimde çok zengin senli ağıtlar yazıyorum.Kalemimden kan damlıyor, mürekkep yerine...
Nerden başladık ki nasıl bitirdik bilmiyorum.Kelam ın zevale dönüştüğünü görmek, nasibizde vamış demek.Artık biz 'biz' oldukça büyüyen, tek beden olamıyor, aksine biz olmaya çalıştıkça sen ve ben oluyoruz...
Köprüleri yıkıyorsun.ben demir sütünları ellerimle kaldırmaya çalışırken sen; sana ulaşmak için yaptığım köprüleri yıkıyorsun.Anlamıyorsun.anlamıyorsun.Susuyorsun.Susuyorum...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
