Sabah Sen Yoksun Şiiri - Bekir Dalkıç

Sabah sen yoksun kuşlar var.
Bir perdenin arkasında pinekler, öyle mağrur mağrur beklerler.
Uğul uğul konuşurlar, kimbilir.
Kimbilir hakkımda neler neler derler.
Açılınca perde, bir coşkuyla alkışlar,
Sonra döner, kuru bir ekmeği dideklerler,
Sularını da içip içip, telaşlı, uçup giderler.

Sabah sen yoksun çocukların sesleri var evlerde, sokaklarda.
Kah ağlar bebekler avaz avaz, kah kıkır kıkır gülerler.
Bir de yorar bulutlar o küçücük kuşları.
Bizi de bu şehrin bitmek bilmez yokuşları.
Ama yine de severiz durmadan.
Tırmanırız ağır ağır.
Yürürüz ne yapalım.

Sen yoksun çiçekli saksınlar var balkonlarda.
Birde kuşlar gibi korkularım.
Düşecek gibi olurum yokluğunda yerlere,
Asılırım sarmaşıklar gibi demirlerine korkulukların, her esintide.
Sonra usulca uzanırım kanepeye.
Karnımda gezinir benekli benekli böcekler, kelebekler.
Seni düşlerim gelişini beklerken.