Sabah sabah Şiiri - Salih Zengin

gün doğumu
asyanın parıldayan yaşları
sigara ve kahve alışkanlığım
ölüm arzularımı yatıştırıyor
yataktan kalkıyorum
kriminal hiç bir bulgu yok üstümde
oysa duyuyorum
görüyorum
hissediyorum
ellerimde birilerinin parmak izleri
bir sigara yakıyorum
dudaklarımda dişler
kahveden bir yudum alıyorum
kulaklarım çınlıyor
ve iddia ediyorum
kusursuz bir cinayettir intihar
kanunları yasaklıyor
töreleri ve dinleri
adaleti yargılıyorum
müebbet istiyorum
sevginin olmadığı
ve yanlış kullanıldığı her şeye..
diken diken kabarıyor tüylerim
evrimsel takılar
iklimsel ve yaşamsal soğuklar bunlar
kedi sesleri güvercin kanatları
kontaklar çevriliyor
şehrin sokakları
duvardan duvara
insan işi seslerle doluyor
ne kadar iğrenç bir gürültü
sessiz kalma hakkımı kullanıyorum
sadece yazacağım
edebi bir yanı olmadığı sürece
insana dair bir tek çocuklar konuşsun
yoksa kusucağım
akşamdan kalma kristal lekeli bardaklar
baş ağrısı
sobanın şefkatine koşuyorum
bulaşıklar epey birikmiş
her işi yarına erteliyorum
şimdi bir çay koyacağım
biraz çiçeklerle konuşurum
saksıların toprağını eşelerim
sineklerle beraber dans ederiz
ufak etkinlikler
yaşamı yaşanılır kılan şeyler bunlar
kelebekler daha bir becerikliler
insan da böyle değil mi
kendi kozasında kendini yaratmadığı sürece
nasıl anı yakalayabilir ki
tırtıl kalma korkusuyla
tırtıl kalmışlardan sakınıyorum
kara kalemler
yağlı boyalar
çıplak kadın tabloları
aşktan ve estetikten başka ne var
mahrem olan bir şey göremiyorum
doğasından utanan
doğasıyla aldatan
metalaşmış varlıklardan tiksiniyorum
takım elbiseler
mavi beyaz yakalar
yeni hedefler yeni vizyonlar
sahte gülücükler
ve yalakalar
bir anlam veremiyorum
bana göre bir düzen değil bu
sadece acıyorum
gün batımını beklemeden kilitliyorum kapımı
iyiyi kötüyü
sevinci ve acıyı tartıyorum
görüyorum ve arttırıyorum yaşam istencimi
iyi olacağından değil
daha kötüyü merakımdan
bir gün daha yaşıyorum