Sabah Rüzgarı Şiiri - İsmail Bozkurt

Sabah Rüzgar

Şehir henüz uykusundan uyanmadı,
Sesi yokken sahilde dalga ve martıların
Sabahın seher vakti saçlarımı okşadı
Kadife nefesli ve tatlı bir meltem, ansızın

Işık hızıyla geçerken zaman,
Ezelden ebede çizgi yaşanan,
İlk defa seni gördüğüm an,
Gözlerin yüreğimi vurdu, ansızın

Aşk aranmaz, gelir dediler,
Sen bulmasan, o seni bulur dediler,
Gözleri yüreğini, vurur dediler
Zaman seni görünce durdu, ansızın

Gönül bu sevince bir şey dinlemez,
Alın yazını silgiler silmez,
Aşk acısını çekmeyen bilmez,
Ateşin beni de yaktı, ansızın

Ayırt edilemiyor, gerçek sanaldan,
Her an iletişim, içinde insan,
Gözlerin gözlerime değdiği zaman,
Yüreğim tutuştu yandı, ansızın

Aşkım mutluluğum, sevincim sensin,
Mest ediyor beni, güzel gözlerin
İçimi deliyor, hüzünlü sesin,
Araya mesafeler girdi, ansızın

Ellerime değince, ellerin,
Ellerin volkan, ellerin serin
Aldı gitti beni güzel gözlerin,
Dokunuşun beni yaktı, ansızın

Bu dünya fanidir bilirde insan
Oyalanır durur, geçirir zaman
Kemiklerim eridi, dondu damarımda kan
Dünya gözümde söndü, ansızın

İsmail aşk deryasına zamansız daldın,
Bu yolda çile ile piştin ve yandın,
Ölürsen cihanda kalırsa adın,
Sen beni benden aldın, ansızın