Sabah Olmuyor Bugün Şiiri - Oğuz Karabulut

Sabah Olmuyor Bugün

Herkes bir gül peşinde, ancak dikenli dallar.
Ya bir umut gözleriz, ya da gönül afallar.
Gözlerim gözler sözü, sözler bedenim sallar.
Uyurum yarınlara, Sabah Olmuyor bugün.

İnanacak bir şey yok, inanç demek gelmiyor;
İçimden görenlere, ya simam ya gönlümü.
Görmek kadar yüzünü, insanların bozmamış;
Moralini çok mu zor, Sabah olmuyor bugün.

Tenkit denilen kasvet, şan sanki tüm dillerde.
Herkes gözlüyor yoğu, varı görmek göllerde;
Balık tutmak misali, sönmemiş ateşlerde.
Güneş doğmuyor yine, Sabah olmuyor bugün.

Artık çekinmekten ben, koyulupta yollara;
Gülen rüzgâra uyup, koşmuyorum kollara.
Acılar savruluyor, kırıp kalbimi bugün.
Vermiyor bana hesap, Sabah olmuyor bugün.

Hislerime tutunup, düşmekten korkuyorum.
Duygulara sığınıp, solmaktan korkuyorum.
Aykırı gelir her an, pişmemiş hür düşlerim.
Küstüm ben kör gözlere, Sabah olmuyor bugün.

Hasret görüp dünleri, bugüne bakıyorum.
Yarın görüp bugünü, dünüme takıyorum;
Sır tuttuğum sesleri, koynuma takıyorum.
Kusuyorum sözlere, Sabah olmuyor bugün.

Şair: Oğuz KARABULUT