Ufak mazinin kocaman toprağını gördüm
Üstünde çicekler, henüz açmamış
Çicek olduğu açılmadan anlaşılan cinsten
Bir tutkunun bir devingen içinde olduğu şu sıralar
Bütünü ile göstereceğim kahramanlığımı, insan aramaya gideceğim
Nerde nasıl hangi satte bulurum bilemem
Ben yazdıkça yaklaşıyor bana
Bırakamam
Ellerimi bu kalemden, her ne kadar kustuğu siyah mürekkep
Mavinin ya da insan dediğimiz herhangi bir tabirin üstüne akıtsada
Görüyorum tükeniyor ve kapkara kalemin yarısında çoğu beyaz
Bitince yakacağım keyif cigarası ve en sevdiğim parçayı dinleyeceğim
Gözlerimi yumucam hayattan uzak bir mesafenin yoluna
Sabah oldu mu en güzel çöp poşetini çıkaracağım
Atacağım bu kelimeleri o nalet kalemi, az kaldı
Gidip birinci sınıftan bir kızı kandırıp dudağından öpeceğim
Filimlerdeki gibi......
Kayıt Tarihi : 24.3.2007 02:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
umarım benden böyle bi şey beklemiyorsunuzdur... :) korkarım ben ya hayatta yapamam... çok acayip vallahi şaşırıyorum görünce.. bide yaparsam ne olur bilemem.. yok yaa yapmam ben :) kağıttan kalemden sıkıldım hepsi bu

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!