Sabah Olmadı Şiiri - Kemal Doğanay

Uyudum uyandım sabah olmadı
Bu nasıl vadeymiş hala dolmadı
Allah diyen insan yolda kalmadı,
Durmadan ağrıyor bu garip başım.

Günleri günlere ekledim durdum
Her gece sabahı bekledim durdum
Kalbim dayanmadı tekledim durdum,
Hiç durmadan akar benim gözyaşım.

Uzadıkça uzar gezdiğim yollar
Güneşte kavruldu yeşeren dallar
Neden hiç gülmüyor şu fakir kullar,
Kesildi kökünden ekmeğim aşım.

Gurbeti sılaya bağlarım sandım
Yanmazsın dediler ateşte yandım
Hak Yolunda yolcu herkese kandım,
Değirmende dönmez nedense taşım.

Yıllardır okudum yazdım kendimce
Kur'an'ın emridir gördüm dinimce
İnsanları sevdim burda gönlümce,
Kırkı geçti derler benim de yaşım.

DOĞANAY'ım kader yüzüme gülmez
Dünya baki değil gidenler gelmez
Dostlarım halimi zaten hiç bilmez,
Bir de düşman oldu gavim gardaşım.