Sabah olmadan Şiiri - Birkan Demirci

Sabah olmadan bir ezan duydu,
Bir adam kalktı, yüreği buzdu.
Çocuklar uykuda, soba sönmüşdü,
Gece boyu rüya bile donmuşdu.

Kadın “Bayram mı?” dedi usulca,
Adam baktı, sözcük düğüm oldu boğazda.
Bayramdı evet, ama neyle kutlanır?
Ne un var evde, ne de şeker alınır.

Oğlan uyanınca “Bayram” dedi, pantolonu kısa,
Babası eğildi, baktı kızgın utançla.
Bir harçlık verememek kanına dokunsada,
Gözünden düşmeden dokundu yaşa.

Kız “Bayram” dedi, gülümsedi safça,
Adam döndü, pencereye baktı yavaşça.
Komşu çocuklarında yepyeni elbise,
onun ekmek parası bile yokki cebinde.

Kadın bir mendil astı ipe utangaç,
İçinde kurumuş umut, biraz telaş.
Adam iç çekti, daldı uzaklara,
Ne bayramlık var, ne derman yarına.

Dışarıda sevinç, hüzün gelir içerden,
Bir sofra kurulmaz ki yokken düzen.
Takvim bayram yazar her yıl yeniden,
adam, eksik kalır her seferinden.