Sabah Kuşları Şiiri - İsmail Aksoy

Sabah Kuşları

Ön camı çiçek tozlarıyla kaplanmış
arabayı uyandırıyorum.
Takıyorum güneş gözlüklerimi.
Kararıyor kuş şakıması.

Bu esnada başka bir adam gazete alıyor
bir tren istasyonunda
pasla büsbütün kırmızılaşmış
ve güneşte pırıl pırıl duran
bir büyük yük vagonunun yakınlarında.

Burada hiçbir yerde boşluk yok.

İlkbahar sıcaklığı arasında bir soğuk koridor arasından
geliyor biri hızla
ve anlatıyor kendisinin arkasından konuşulduğunu
hatta müdüriyet katında bile.

Manzaradaki bir arka kapı arasından
bir saksağan geliyor
siyah ve beyaz, cehennem kuşu.
Ve bir çaprazdan öbürüne devinen karatavuk
sanki kömürle yazıyor işaretleri her yana,
çamaşır ipinde asılı beyaz giysiler hariç:
Palestrina’nın şarkılarını söyleyen bir koro.

Burada hiçbir yerde boşluk yok.

Muhteşem bir şey görmek şiirimin büyüdüğünü
ben o esnada büzüşüp küçülürken.
Büyüyor şiir, benim yerimi alıyor.
Beni itip atıyor bir köşeye.
Yuvadan kapı dışarı ediyor beni.
Şiir hazırdır şimdi.

Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy