..SABAH GÜNEŞiM Şiiri - Onur Bilge

Bazen soğuk, poyraz, bazen yağmur, kar...
Sen her gün bir türlü esersin, bende.
Sevdan, sekiz yönden gelen bir rüzgâr…
Bilmem ki dört mevsim ne’dersin, bende?
Özgün bir İlâhi esersin, bende.

Bazen çatıdasın, tıkır tıkırsın
Fırtınam, yağmurum, şakır şakırsın! ..
Deli kasırgamsın, nedir o hırsın! ?
Her yeri tarumar edersin, bende!
Ne yazık, sonunda hedersin, bende!

Saçaklarımdaki buzlarsın, sarkan
Bir kuzey rüzgârı mutlaka arkan…
Senin hasarından bir benim, korkan
Dolular yağdırır gidersin, bende!
Boz bulanık akar girersin, bende.

Ayaza çekersin, donup, gecede
Bir çığlık esintin, her bir hecede!
Kar kış, düğüm düğüm, her bilmecede
Anlamam, çözemem, ne dersin, bende?
Dört mevsim, durmadan ne’dersin, bende?

Ilık bir meltem ol, gel, es başımda!
Sabah güneşi ol, süzül karşımda!
Bir bak, buzları çöz, ak gözyaşımda!
Neden, hep donduran kedersin, bende?
Her zaman poyrazca esersin, bende.

Kırağı çalmış bir şaşkına döndüm!
Dünyamı şaşırdım, aşkına döndüm!
İçinde eridim, taşkına döndüm!
Sellere verir de neylersin, bende?
Neden, aşka isyan eylersin, bende!

Bahar güneşim ol, bitir kışımı!
Bırak artık yeter, bırak hışımı!
Doğ geceme; ısıt, iç ve dışımı!
Dağlar arkasına gidersin, bende
Anlamadım ki ne sezersin, bende?

Ellere fırtına, bana meltem ol!
Bana düğün, bayram; ele matem ol!
Kalbime vurulan nurdan hatem ol!
O nurdan mutluluk yeşersin bende!
Onur’dan mutluluk derersin sen de.