Sabah Güneşim Şiiri - My Poem Halil Köse

Bugün de sensiz ettim sabahı ey yârim
Sabah güneşim, özlemim nuruçeşmim
Hasret kalmış sevdalı bir gönüle
Sensiz sabahı, yeni bir günü neyleyim
Nerdesin gözümün nuru ey yârim

Hercai menekşeler, leylaklar
Reyhan kokusunu almış zamaklar
Her sabah yeniden açan sevgi çiçeği
Lale-i numan renginin sabah kızıllığı
Başladı işte yeni bir günün sensiz yalnızlığı

Kalbimde büyüyen yaban gülüm
Yıldızlar kaybolsa da sen kal gülüm
Gece karanlığını bırakırken gün maviliğine
Her sabah yeniden doğuyorsun yüreğime

En güzel aşk şarkıları çalsın, açın sesini
Oku be ustam, oku en duygulu şiirlerini
Deli gönül bilmem ki ne kadar daha dayanır
Sana tutkun garip sevdam sensizliğe nasıl alışır

Öyle güzel ki mimosalar kıskanır
Ceylan gözlü sardunyalar açmak istemez
Papatyalar yapraklarını vermek istemez

Ey mecnun halimin güzel Leylâsı
Düşlerimi süsleyen gönlümün sevdası
Nedir bu? Aşk denen rüya mı, kara sevda mı?

Her çiçekte hasret kokusu ve en sade hisler
Hem naz hem cilve, seni duyunca hep böyleler
Gördün mü tomurcuklarını döküyor orkideler
Baksana onlar bile kıskandı
Kırmızı güller, beyaz güller

Her sabah içime yeniden doğan güneşim
Bu hasret bitmez mi güzel yârim
Kalbin kalbime değmez mi güzel yârim