1998,İstanbul Bahçelievler
Sabah güneşi kadar taze gözüküyordun,sabah güneşi kadar umut getiren,sabah güneşi kadar yaşam veren öyle ki sadece doğmakla kalmaz baskalarinin da doğmasını sağlardın yeniden,
sabah güneşi gibiydin bu nedenle seni kaybetmek hayatı kaybetmekti,korkunç olan gecenin bastırması değil güneşi görememe endişesi o zaman insanı karanlık öldürmez doğmak bilmeyen güneş öldürür bu yüzden ölüyorum belki,
zira ne ben bekleyebilirim beklesem bile nede sen doğacak metanete sahipsin bu yüzden sevgilim sen.. işte sen benim hic doğamayan sabah güneşim!
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta