1998,İstanbul Bahçelievler
Sabah güneşi kadar taze gözüküyordun,sabah güneşi kadar umut getiren,sabah güneşi kadar yaşam veren öyle ki sadece doğmakla kalmaz baskalarinin da doğmasını sağlardın yeniden,
sabah güneşi gibiydin bu nedenle seni kaybetmek hayatı kaybetmekti,korkunç olan gecenin bastırması değil güneşi görememe endişesi o zaman insanı karanlık öldürmez doğmak bilmeyen güneş öldürür bu yüzden ölüyorum belki,
zira ne ben bekleyebilirim beklesem bile nede sen doğacak metanete sahipsin bu yüzden sevgilim sen.. işte sen benim hic doğamayan sabah güneşim!
Kayıt Tarihi : 16.5.2021 19:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!